วิธีฆ่าตุ๊กตา

เนื้อเรื่อง

เด็กน้อยในวัย 3 ขวบหน้าตาน่ารักนั่งมองไปที่ในร้านผ่านทางตู้กระจก
ตุ๊กตาเจ้าหญิงผิวขาว ผมทอง นั่งนิ่งจ้องมองไปทางหน้าร้านผ่านทางตู้กระจก

เด็กน้อยมองตากลมโตสีฟ้าของตุ๊กตาเจ้าหญิง
ตุ๊กตาเจ้าหญิงมองตาดำขลับของด็กน้อย

เด็กน้อยอุ้มเจ้าหญิงไว้ในอ้อมกอด
เจ้าหญิงอยู่ในอ้อมกอดอย่างอบอุ่น

เด็กน้อยเรียกตุ๊กตาว่าเจ้าหญิงแสนสวย
เจ้าหญิงเรียกเด็กน้อยว่าเจ้านายของข้า

ทุกคืนเด็กน้อยจะเล่านิทานให้เจ้าหญิงฟัง
และทุกคืนเจ้าหญิงจะคอยกล่อมให้เด็กน้อยนอนฝันดี

เด็กน้อยรักเจ้าหญิงมากกว่าตุ๊กตาตัวอื่นในห้อง
แต่เจ้าหญิงรักเด็กน้อยยิ่งกว่าชีวิตของตน

ยามใดที่เด็กน้อยหัวเราะ
เจ้าหญิงก็รู้สึกอยากหัวเราะตาม

ยามใดที่เด็กน้อยร้องไห้
เจ้าหญิงก็อยากให้ความเศร้านั้นมาอยู่ที่ตน อยากใช้มือเล็ก ๆ คอยปลอบประโลมใจ อยากกระซิบแผ่วเบาว่า ไม่เป็นไรข้าจะอยู่ข้างท่านเสมอ
แต่เจ้าหญิงไม่สามารถทำอะไรได้เลย นอกจากนั่งมองเจ้านายตัวน้อย...ร้องไห้

เด็กน้อยเติบโตเป็นสาวน้อย
เจ้าหญิงก็ยังคงเป็นเจ้าหญิงผู้งดงาม

เด็กน้อยเริ่มมาเล่นกับเจ้าหญิงน้อยลง พูดคุยกับเธอน้อยลง จนกระทั่งเกือบลืมไปแล้วว่ามีตุ๊กตาเจ้าหญิงอยู่ในห้อง
เจ้าหญิงยังคงเฝ้ามองเด็กน้อยจากชั้นวางตุ๊กตาอย่างเงียบ ๆ

วันหนึ่งเด็กน้อยจัดห้องใหม่
เจ้าหญิงดีใจยิ่งนักที่ได้สัมผัสกับมือของเจ้านายอีกครั้ง

เด็กน้อยวางเจ้าหญิงลงไปในกล่อง
ความมืดมิดคือสิ่งเดียวในตอนนี้ที่เจ้าหญิงเห็น

กาลเวลาผ่านไปจากสาวน้อยกลายเป็นวัยรุ่น และกลายเป็นผู้ใหญ่
เจ้าหญิงยังคงรอคอยวันที่กล่องจะถูกเปิดออกและจะได้พบกันอีกครั้ง

หญิงสาวแต่งงานและมีลูกสาวหน้าตาน่ารัก
เจ้าหญิงยังคงร้องเพลงรอต่อไป เป็นเพลงที่เธอร้องเวลากล่อมให้เด็กน้อยนอนหลับ เธอร้องซ้ำไปซ้ำมาเที่ยวแล้วเที่ยวเล่า เวลาของตุ๊กตาเหมือนจะหยุดนิ่ง คล้ายกับเป็นเพียงเมื่อวานเท่านั้นที่เด็กน้อยนำเธอมาไว้ที่นี่

ในที่สุดกล่องก็ถูกเปิดออก
เจ้าหญิงเห็นเงาเลือนลาง เนื่องจากไม่ได้เจอแสงสว่างเป็นเวลานาน แต่กระนั้นเธอก็ยังเห็นว่าเป็นเงาของเด็กผู้หญิง

มือบางอุ้มเธอออกมาจากกล่องมืดมิด
เจ้าหญิงดีใจเสียจนน้ำตาจะไหล ดีใจที่ได้พบเจ้านายของเธออีกครั้ง

เด็กหญิงร้องเรียกใครบางคนเสียงดัง
เจ้าหญิงสังเกตใบหน้าของเด็กน้อย คล้ายกับเจ้านายของตนก็จริงแต่ไม่ใช่ หรือว่านี่จะเป็นลูกสาวของเธอ

สตรีนางหนึ่งเดินตรงมาที่ตัวเจ้าหญิงพลางยกเจ้าหญิงขึ้นมามองอย่างพิจารณา
เจ้าหญิงจำดวงตาดำขลับคู่นั้นได้ดี ดวงตากลมโตที่จ้องมองเธอผ่านกระจกหน้าร้านตุ๊กตา ดวงตาที่มองเธอยามมีความสุข หรือยามท้อแท้สิ้นหวัง  ดวงตาคู่นี้เป็นสิ่งที่เจ้าหญิงไม่มีวันลืมไปจากใจได้...เจ้านายของเธอ เจ้าหญิงอยากขยับริมฝีปากเรียวบางเพื่อบอกให้รู้ว่า ข้ากลับมาหาท่านแล้วและจะไม่ไปไหนอีกตลอดไป แต่เธอเป็นเพียงตุ๊กตาจึงพูดไม่ได้ ได้แต่อาศัยการสื่อสารทางดวงตาโดยหวังว่า บุคคลตรงหน้าจะเข้าใจ

สตรีตรงหน้ากล่าวคำพูดบางอย่างกับเด็กน้อยข้างตัว "นี่ยังไงล่ะจ๊ะตุ๊กตาที่คุณยายของแม่ ท่านทำหายไปในที่สุดมันก็กลับมาแล้วแต่น่าเสียดายที่คุณยายมาด่วนจากไปก่อน"
เจ้าหญิงได้ฟังเรื่องตรงหน้า ทำให้รู้สึกแขนขาไร้ซึ่งเรี่ยวแรง เจ้านายที่ตนอดทนเฝ้าคอยมาตลอด...ตายไปแล้วงั้นหรือดวงตาสีฟ้าสดใสของเจ้าหญิงพลันหมองเศร้า ดูราวกับมีหยาดน้ำใสใสที่ขอบตา จากตุ๊กตาที่ไม่สามารถร้องไห้ได้

คำกล่าวของเหล่าตุ๊กตาเฒ่าที่เตือนเธอไว้ก่อนเธอจากออกจากร้านมา คำกล่าวที่ดูโหดร้ายเสียเหลือเกิน ตุ๊กตาที่มีชีวิตเป็นนิรันดร์ตราบเท่าที่วัสดุซึ่งประกอบมาเป็นร่างกายจะคงอยู่ แต่ก็ยังมีวิธีฆ่าตุ๊กตาอย่างง่ายดาย คือการให้ตุ๊กตาตัวนั้นผูกพันทางจิตใจกับเจ้านายของตน บัดนี้เจ้าหญิงได้รับรู้แล้วว่าความตายอยู่ใกล้ตนมากเพียงใด
เธอจึงอ้อนวอนต่อเทพเจ้า ให้มีสักครั้ง....เพียงครั้งเดียวเท่านั้น ให้เธอได้ร้องไห้เพื่อการจากไปของคนที่เธอรัก
เสียงร่ำไห้ น้ำตาที่ไหลริน เสื้อผ้าที่เริ่มผุพัง พร้อมกับจิตวิญญาณของเจ้าหญิงที่หลุดลอยไปตาามหาเจ้านายในภพหน้า
เหลือทิ้งไว้เพียงความทรงจำ และกองเศษผ้าที่ขาดลุ่ย